Obsługiwane przez usługę Blogger.

środa, 30 kwietnia 2014

To co nasze zostaje...

Twe loki wplątane w palce me,
Razem znajdziemy krainę tę,
Gdy się opanujemy z rozkosznych objęć,
Odnajdziemy drogę do wymarzonego Edenu,

Nawet wichura nie strąci naszego wspólnego drzewa,
Taka jest weselna potrzeba,
Coś zazieleni nam się pod stopami,
To będzie nasza trawa w ogrodzie,

Bo dom nasz będzie na drzewie,
Stworzony z desek lipowych,
Drzewo też lipą będzie,
Siedzieć będziemy pod domem naszym,

W objęciach i rozkosznej krainie,
Krainie miłości,
Krainie naszego zapomnienia,
Zostaniemy tam po wsze czasy.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Wiersze na zamówienie

 

Jak często dajesz kobiecie kwiaty ?

Serdecznie polecam!

Kto to taki

Poeta (ale głowa nie ta :D), fantasta, afirmujący piękno kobiet, kochający świat i życie.